مطالعه تنوع ژنتیکی درون و بین جمعیت های مختلف کورcapparis spinosa l با استفاده از نشانگر های issr

تنوع ژنتیکی در گیاهان به عوامل مختلفی از جمله نوع سیستم تولید مثلی و عوامل اکو- جغرافیایی ارتباط دارد. کور capparis spinosa l. (capparaceae) یک گیاه علفی با ارزش غذایی و دارویی است. در این پروژه تنوع ژنتیکی بین و درون جمعیتی هفت جمعیت کور از شمال غرب کشور با استفاده از پنج آغازگرissr بررسی شد. درمجموع 94 باند پلی مورفیک با استفاده از پنج آغازگر issr بدستآمد. تنوع ژنتیکی درون جمعیتی بر اساس شاخص تنوع ژنی نی و شاخص اطلاعات شانون محاسبه گردید وفاصله ژنتیکی بین جمعیت ها بر اساس فاصله ژنتیکی نی محاسبه شد.ارتباط بین فاصله ژنتیکی و فاصله جغرافیایی با تست همبستگیpearson correlation test (spss, 11.3) بررسی شد.دندروگرام مربوط به گروه بندی جمعیت ها توسط روش upgma بر اساس فاصله ژنتیکی نی در نمونه-های فردی و بالکرسم شد. آنالیز واریانس مولکولی amova جمعیت ها محاسبه شد.در این بررسی مشخص شد که میزان تنوع ژنتیکی درون جمعیتی (62?) بیشتر از تنوع ژنتیکی بین جمعیتی (38?) است که این نتیجه مشابه سایر گیاهان دگرگرده افشان در کور نیز مورد انتظار بود. بیشترین مقدار تنوع ژنتیکی در جمعیت تبریز بر اساس شاخص تنوع نی 197/0 و بر اساس شاخص اطلاعات شانون 292/0 و کمترین میزان تنوع ژنتیکی در جمعیت اسکانلو، به ترتیب 086/ و 133/ 0مشاهده گردید. حداکثر فاصله ی ژنتیکی بین جمعیت های خواجه و تبریز به میزان 346/0 و حداقل فاصله نیز بین جمعیت های کلاله و قره قیه به میزان 044/ بدست آمد. دندروگرام گروه بندی جمعیت ها بر-اساس upgma جمعیت ها را بصورت متفاوتی گروه بندی کرد و این گروه بندی با فواصل جغرافیایی جمعیت ها ارتباط نشان نداد. تنوع ژنتیکی مشاهده شده بین جمعیت ها از الگوی ارتفاع از سطح دریا تبعیت می کرد.